Dahil di mo malalaman.

Okay. Hindi 'to kaEMOhan ah. :)) Pero kahit kaEMOhan pa man ang tawag dito, bahala na. :))

Ayurn. Gusto ko lang kasi magblog about sa topic na 'to though medyo matagal ko na syang naiisip. At hindi ko sya maiblog blog kasi naman, pag nasa harap na 'ko ng computer, hindi ko na sya naiisip. Naiisip ko na lang ulit, pag nakakakita ako ng mga ganung tao.

Para kasi sa'ken, HINDI MO MALALAMAN ANG TUNAY NA UGALI NG ISANG TAO HANGGA'T HINDI MO SYA NAKAKASAMA NG MATAGAL-TAGAL. So true! :) HAHA

Eh kasi naman, wait.

Naiihi na 'ko. HAHAHAHA

Pero nasa comp shop ako at panu na 'yan. :))

Mamaya na nga lang. HAHAHAHAHA

Seri :))

Oh eto na. :)) Ayurn. May mga tao kasing sa unang tingin, or sa unang kilala, mukhang okay. Hmm, parang mali yung term ko na may mga tao? Dapat yata, halos lahat ng tao eh? HAHA. :D Wateber! Basta 'yun na yun! :))

Ayun. May mga tao kasing hindi mo inaasahan na ganun. Hindi naman sa sinasabi mong masama sya or ang pangit ng ugali nia pero panu kung yun talaga yung nangingibabaw? I mean, twing nakakasama mu sya, parang yung negative na halos lahat ang nakikita mu pero hindi dahil gusto mong mag-isip ng negative pero dahil yun yung pinapakita nia.

At yun nga talaga. :))

Paminsan, wala ka ng palag. HAHA. :D [Wala lang. Natawa lang ako sa palag. :)) Parang nagkkwento lang ako sa totoong tao eh. HAHAHAHAHA :D Seri, ang weirdo ko na naman :))]

Ayun. Wala ka talagang palag pag sya na yung nagsalita sa ibang tao. Panu ka papalag? Eh di mu naman maipagtatanggol yung side mu dahil sila ang nag-uusap di ba? HAHAHA. Eh di ka naman kasali sa usapan eh. :)) Ikaw lang yung pinag-uusapan. :))

Hindi mu alam kung anung sinasabi nia sa mga tinuturing niang kakampi. Pero para sa'ken, kahit anu pa man yun, depende yun sa sinasabihan kung makikinig lang sya sa side mu. Oh well, kung ganun sya, bagay kayong maging magkakampi. YOU AND YOUR FRIEND AGAINST THE WORLD? :)) Naks! Ang drama! :)) Okay. 'Di magsama kayo. HAHAHAHA :D Walang pumipigil :))

At ayun na nga. Mahirap lang kasi pag hindi mu napagtatanggol ang side mu lalu pa't alam mung hindi naman kasi totoo yun or kung may part man na totoo, syempre, sya yung nagkkwento, bida sya. :D I mean, hindi mu naman kasi alam kung anung ikkuwento nia diba? Swerte kung isama kang niang bida, sidekick kumbaga. Eh what if kontrabida? HAHAHA :D Tas yung tipong sa telenobela na yun, pipe ka pa? HAHAHA :)) Kawawa ka naman. :)) Nagkaalaman na sila ng mga opinyon pero ikaw? Hindi man lang nia narinig ang side mu. :)) Wala ka talagang laban. :))

Pero bahala sila. HAHA. :D Bawat tao ang bahala sa kung saan sya maniniwala. Oo, sabihin naten na hindi nagugustuhan ng mga tao ang ugali mu, I mean, may mga ugali kang hindi nila gusto. Pero, ang tanong, sila ba kasi ang standard mu? At kelangan mu bang magbago para lang sa kanila? Samantalang, maraming tao ang nagmamahal sa'yo dahil ganyan ka? HAHA. :D Patawa. :)) Isa lang sya or ilan lang sila. Pero kahit napakadami pa nila, wala yan. :)) May mga tao namang naniniwala sa'yo at yung thought na yun lang, AYOS NA. Hindi mu kailangan ang mga taong ayaw sa'yo dahil kung hindi papapangitin lang nila ang magandang araw mu. :D Walang sense na pansinin sila. :D Tutal, hindi lang naman sila ang tao sa mundo. MARAMI PA. At kung mapag-alaman natin na ikaw nga talaga ang problema, TALO NA KAYO NG/MGA FRIEND MO. :)) Kasi, yang problema na yan, malalama't malalaman din naten yan. Maybe hindi ngayon pero balang araw, for sure. Sasabihin naman ni God na yan na yung right time eh. Malalaman mo rin sa sarili mo na may pagkakamali ka. Hmm, siguro, hindi MALI sa batas ng tao pero siguro, sa batas ko? HAHAHAHAHAHAHA :D May batas kasi ako :))

Basta ganun. :D At, kung anu man ang maging resulta ng mga pangyayaring ito, masasabi ko lang, MASAYA KO. :)) Kasi hangga't maaari, hindi kita papansinin sa mga hindi magaganda mung ginagawa or sinasabi dahil wala naman akong mapapala. :D Ngingiti na lang ako at gagawin ang mga dapat kong gawin at magbblog ng mga nararamdaman ko. Yun lang :D HAHA

* Naiihi na 'ko. Sana makalimutan ko. :)) Tinatamad pa kasi akong umihi eh :)) SAYA!! :))

Just a matter of acceptance.

Dahil narealized ko na ang salitang yan lang pala ang kelangan ko para di na ko maguluhan sa buhay ko :)) ACCEPTANCE.

Yes. Naguguluhan ako sa mundo. HAHA. :D Aminado talaga ko na ako yung magulo. :))

Syempre, given na, na IBA'T IBA BAWAT TAO.

Attitude.

Hilig.

Gusto.

Lahat iba.

Pero kasi, kaya ko naguguluhan [na tipong hindi naman kasi kelangan maguluhan pero ginugulo ko pa yung sarili ko :))], kasi may mga taong, hindi ko alam kung panu ko sila titignan as a person. I mean, kung okay ba sila or hinde.

May times kasi na may mga taong gusto ko sila, syempre dahil matagal ko na silang kilala as ganun at kung anu pa man. Tapos biglang pag may nakita akong side nila na parang hindi ko gusto, paminsan, nag-iiba na yung tingin ko sa kanila. Paminsan. HINDI PALAGI. Eh kasi naman, siguro naman, may mga tao ding katulad ko diba. HAHA :)) [Ayan na, naghahanap na ko ng kakampi :)) Irith! :))] Katulad ko in terms na, syempre, tao sya, hindi lang yun yung ugali nia di ba. May iba pa. At dun papasok si Acceptance. Kasi naman sya eh, di ko narealized agad na hindi naman kasi dapat may SOLID kang stand sa isang tao. Yung parang ganito, alam mong okay sya. tas may lumabas syang ugali na ayaw mu. tas parang biglang magdedecide ka na lang na ayaw mu na sa kanya kasi nga dahil sa may ugali sya na ayaw mu. Bat kasi hindi na lang tanggapin sya bilang tao da ba, Mio? :)) Kaya nga tinawag na TAO eh da ba. :)) [Galit ako :))]. HAHAHAHA :D Eyurn. :)

Basta ganun. HAHA. Kung sinomang magtatangkang magbasa nito at di nia maintindihan, masasabi ko lang sayo, ACCEPTANCE. :)) Paminsan, ganyan talaga ko. :)) May gusto kong explain pero di ko maexplain ng mabuti :)) Basta, ang importante, nablog ko sya. :D Yun na yun! :)) Goodnight! :)

Just a smile. :)

OMG. I miss blogging :/ Sobra! :)) At heto na naman ako. HAHA :D magsusumbong sa multiply blog ko :))

Ohey. Grabe kanina, disaster na umaga. As in. :((

#1. Nasira ang aking sapatos. As in pagkasuot na pagkasuot ko, nasira na sya agad. :(( Eh wala kong magagawa kasi sira na din yung iba ko pang mga sapatos :(( tas yung isa, sobrang taas ng heels! At ako'y sobrang nagmamadali na dahil late na ko. So sinuot ko sya kahit sira :)) :(( [weirdo ng smileys :)) mukang timang :)) seri. :))]

#2. Nawala ang panyo ko. :(( At mukhang yun pa ata yung pinakafavorite kong panyo sa lahat!! :(( OMG. pakamatay! :(( Napakapawisin ko at di ko talaga alam gagawin pag walang panyo. :(( Iba talaga ang feeling. :(( Parang pakamatay :((

#3. Depressed ako kanina. At hindi ko alam kung bakit. Grabe, sobrang bigat ng loob ko. :(( As in. Di ko nga alam kung san nanggagaling yung feeling na yun eh pero ganun talaga. :((

#4. Wala kong gana kumain. Eto, medyo okay pala 'to. :)) Para naman pumayat na yung tyan ko da ba :)) Kaya pwede na yan :))

At ayun na nga. Depressed ako kanina sa di malaman na kadahilanan. At sobra talaga kong nalulungkot. Hanggang sa...

NagCR ako.

Tas pag labas ko kasunod ko si ate na nakapangmaintenance na uniform. Eh tapos syempre, pasara yung pinto diba, parang medyo pinalabas ko muna sya bago ko bitawan yung pinto tapos..

nagsmile sya. :)

saka nagpasalamat. :)

Masasabi ko lang, IBA. :D Sobrang IBA. :D

Ewan ko pero gumaan yung loob ko. HAHA. :D parang nawala yung pagkadepressed ko. Kasi narealized ko,

'Pag nalulungkot ako, hindi ko naman kelangan maghanap pa ng magpapasaya saken or kung anuman. 'Bat hindi na lang ako sumaya ulit sa pamamagitan ng maliliit na bagay tulad ng SOBRANG SIMPLENG mga gawain na kahit onti, nakakapagpasaya ng iba. :D

Waw! :)) Dami kong alam. HAHAHAHA :D Eto na naman ako. HAHA :D Medyo kung anu anu pinagsasabe :)) Pero, totoo talaga yan. :D Nawala talaga yung bigat na nararamdaman ko. :D Salamat kay ate. :D

At ngayon, okay na ko. :)

At oo nga pala, kanina, sa sobrang lungkot ko, talagang kinausap ko na si God. :( Talagang sumandal na ko sa Kanya, na tipong Sya na bahala kung anuman. At feeling ko, ayun, pinadala Nya si ate para pasayahin ulit ako. :D Kahit hindi SUPER SAYA, basta maalis lang ang mabigat na feeling at mapangiti na ulit ako ng may dahilan :)

Parang walang exam bukas. :))

Ang saya ko :)) Di pa ko natutulog at di pa din nag-aaral. Parang di ako estudyante eh :)) Parang di ako graduating :))

'Cause it was not an ordinary day.

'Cause I normally see him on streets, with his companions. He act indifferently, I don't know. So whenever I see him, I would just tell to myself the line, "Each man is carrying his own cross everyday" so maybe, I should just accept that fact.

I'm bothered for I saw him tonight.

I always see him because he lived near ours. We don't talk. Only when his grandchild is there or he asks something from me like a bread or anything.

Few minutes ago, I saw him in that place where he sit still, and was thinking very deep. HE JUST STARE AT SOMETHING. He looked opposite to where I saw him. I know he knew that I was there but just he just ignore it.

I CAN'T PREDICT WHAT HE WAS THINKING. But when I realized that story, maybe, it was LIFE. Maybe, tonight, everything is sinking unto him. Every little thing that happened to him, and where he was now. That if he was happy or not, that if this was the life he wanted or not.

And life was never easy. Really, it wasn't.

At times, you don't know why things happen. And sometimes, it hurts to think that you just did everything to be happy and you know honestly that what you did is something considered as RIGHT in human and God's language.

But look what life is doing. It may never meant to hurt us, but we can never deny that whatever pain it brings, IT WILL ALWAYS LEAVE A SCAR. Something that will be there forever and what hurts more is that, when we always see that scar, the result of that pain...

Oh my gosh!

I can't think of how he could make it.

Only, if they're holding on tight to Him. Leaving everything to Him. For He never fails. He will always be there. He will always listen.

So, let me just say, thanks to Him.

I know, he will take care of you.